Η ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΦΑΙΡΑ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΦΑΙΡΑ

Η περίπτωση της μεσοπολεμικής Θεσσαλονίκης

της ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΣ ΦΟΥΝΤΑΝΟΠΟΥΛΟΥ

Σε μια ιδανική δημοκρατία οι πολίτες συμμετέχουν σε δημόσιες συζητήσεις για θέματα που τους ενδιαφέρουν άμεσα. Κάθε κοινωνία που σέβεται τον εαυτό της επιτρέπει την ελεύθερη και χωρίς περιορισμούς ανταλλαγή επιχειρημάτων ανάμεσα σε πληροφορημένους πολίτες. Αυτή είναι τουλάχιστον η ιδανική λειτουργία των σύγχρονων δημοκρατιών. Στις δημοκρατικές κοινωνίες η δημόσια σφαίρα είναι ο χώρος όπου ακούγονται όλες οι τεκμηριωμένες απόψεις για το κοινό καλό.

Η δημόσια σφαίρα επηρεάζεται από παλιά και νέα μέσα ενημέρωσης. Κάποιοι πιστεύουν ότι το διαδίκτυο έχει τη δυνατότητα να δημιουργεί νέες δημόσιες σφαίρες όπου μπορούν να συμμετέχουν ελεύθερα πολίτες με κοινές πολιτικές πεποιθήσεις. Σύμφωνα με αυτή την αισιόδοξη άποψη, το διαδίκτυο ενθαρρύνει τη χρήση τέτοιων χώρων (forums) για τη διαβούλευση θεσμικών ιδεών και πρακτικών πολιτικών.

Υπάρχει όμως και μια πιο απαισιόδοξη άποψη που ισχυρίζεται ότι το διαδίκτυο δεν ανοίγει νέους δρόμους για τη λεγόμενη «δημοκρατία της διαβούλευσης». Οι άνθρωποι συμπεριφέρονται στο διαδίκτυο περισσότερο ως καταναλωτές που ενδιαφέρονται για τη διασκέδασή τους και λιγότερο ως πολίτες που συμμετέχουν σε φόρα τα οποία διαβουλεύονται θέματα κοινού ενδιαφέροντος.

Το θέμα είναι πολύ μεγάλο και πολυσχιδές. Θα ήταν καλό να ξεκινήσουμε ορίζοντας τη δημόσια σφαίρα και την πολιτική δημόσια σφαίρα.

Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ.

ΜΙΑ ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (Γ΄ ΜΕΡΟΣ)

3.  1940 - 1950: Οι ξένες επεμβάσεις στο συνδικαλιστικό κίνημα.

του ΚΩΣΤΑ ΦΟΥΝΤΑΝΟΠΟΥΛΟΥ

Η δεκαετία του 1940 δεν προσέφερε εκείνες τις συνθήκες που θα επέτρεπαν την αναδιοργάνωση των εργατικών συνδικάτων. Το άμεσο δεδομένο του Εμφυλίου πολέμου, οι αξιώσεις του Ψυχρού Πολέμου και η προτεραιότητα αναχαίτισης του κομμουνισμού, οι παρεμβάσεις ξένων παραγόντων στην ελληνική πολιτική ζωή (κυρίως των Αμερικανών) και οι ιδεολογικές πεποιθήσεις τους, η προσπάθεια να καταστεί η Ελλάδα αξιόπιστος σύμμαχος της Δύσης, όλα αυτά επηρέασαν το συνδικαλιστικό κίνημα και προκάλεσαν την οπισθοδρόμησή του.

Στην Κατοχή, τον έλεγχο της ΓΣΕΕ ανέλαβαν οι Γερμανοί. Ο κατοχικός Υπουργός Εργασίας αντικατέστησε όλα τα πρόσωπα του μεταξικού καθεστώτος και διόρισε στη θέση του γενικού γραμματέα της Συνομοσπονδίας τον ακροδεξιό Καλύβα. Ο σχηματισμός όμως του Εργατικού ΕΑΜ έθεσε τον επίσημο συνδικαλισμό υπό αμφισβήτηση. Το ΕΕΑΜ ιδρύθηκε στις 16 Ιουλίου 1941, πριν από το ΕΑΜ, στα πλαίσια του κλίματος ενότητας που είχε διαμορφωθεί μεταξύ των εργατών ήδη από το 1934. Τρεις ήταν οι ιδρυτικές συνδικαλιστικές παρατάξεις οι οποίες αντιπροσώπευαν τρεις πολιτικές παρατάξεις.: η ομάδα του Καλομοίρη που εκπροσωπούσε το νεότευκτο ΣΕΚΕ (δεν έχει σχέση με τον πρόδρομο του ΚΚΕ), η ομάδα του Στρατή που εκπροσωπούσε το Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδος (ΣΚΕ) και η ομάδα των κομμουνιστών υπό τον Κώστα Θέο, τον παλιό ηγέτη της Ενωτικής ΓΣΕΕ, που εκπροσωπούσε το ΚΚΕ. Οι τρεις παρατάξεις ήταν ισότιμες μεταξύ τους και συμμετείχαν με  ίσο αριθμό αντιπροσώπων στην Κ.Ε. του ΕΕΑΜ. Όταν ιδρύθηκε το ΕΑΜ, η κυριότερη αντιστασιακή οργάνωση της χώρας, το ΕΕΑΜ αποτέλεσε την συνδικαλιστική του πτέρυγα. Ο στόχος των δύο οργανώσεων ήταν κοινός...

Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ.